படித்ததில் பிடித்தது. கவிஞர் இரா .இரவி
ஒரு நாள், 12 வயது சிறுமி, தன் தாயுடன் சலவை வேலைக்காக ஒரு வீட்டிற்குள் நுழைகிறாள்.
அங்கு ஒரு புத்தக அலமாரி இருக்கிறது.
அவள் மெய்மறந்து அங்கு செல்கிறாள், மெதுவாக ஒரு புத்தகத்தை எடுக்கிறாள்.
அப்போது, அந்த வீட்டின் மகள் சொல்கிறாள்:
"நீ கறுப்பினப் பெண், உனக்கு படிக்கத் தெரியாது."
அந்த வொழிகள் அவளை நொறுக்கவில்லை,
மாறாக, நெருப்பைப் பற்றவைத்தன.
அந்த தருணத்திலிருந்து,
அவளது வாழ்க்கை முழுமையாக மாறத் தொடங்கியது.
மேரி மெக்லியூட் பெத்தூன்.
1875-ல், அமெரிக்க தென் மாநிலமான சவுத் கரோலினாவில் பிறந்தார்.
அவரது பெற்றோர்கள் ஒரு காலத்தில் அடிமைகளாக இருந்தவர்கள்.
17 குழந்தைகளில் 15-வதாகப் பிறந்தார்.
சிறு வயதிலிருந்தே வேலை செய்து, குடும்பத்தைத் தாங்கினார்.
ஆனால், அன்று புத்தகத்தைத் தொட்ட போது,
அவள் உணர்ந்துகொண்டாள்:
கறுப்பினர் மற்றும் வெள்ளையர் இடையேயான உண்மையான எல்லை
"கல்வி" தான் என்பதை.
மேரி, கறுப்பின குழந்தைகளுக்கான சிறிய பள்ளிக்கு
தினமும் 16 கிலோமீட்டர் நடந்து சென்றார்.
அங்கேதான், எழுத்துக்களைக் கற்றார்.
வாசிக்கக் கற்றுக்கொண்டார்.
பின்னர், இப்போது அவள்தான்
பிறருக்கு கற்பிக்கும் முறை வந்தது.
தன் பெற்றோருக்கும்,
சகோதரர்களுக்கும்,
அண்டை வீட்டாருக்கும்,
விவசாயிகளுக்கும்.
அவள் கிராமம் முழுவதும் சுற்றி,
எழுதப் படிக்கக் கற்றுக் கொடுத்தாள்.
"கல்வியே" சுதந்திரத்திற்கான எதிர்ப்புப் போராட்டம் போல.
அவர் சிறந்த மாணவியாகத் திகழ்ந்து,
உதவித்தொகை பெற்று, ஆசிரியையானார்.
அன்று முதல், கற்பிப்பதை ஒருபோதும் நிறுத்தவில்லை;
வாழ்நாள் முழுவதும் தொடர்ந்தார்.
ஆனால் அவரது பணி, வெறும் "ஆசிரியர்" ஆக மட்டும் முடியவில்லை.
புளோரிடாவின் டேட்டோனா பீச்சில்,
கறுப்பின சிறுமிகளுக்கான தனியார் பள்ளியைத் தொடங்கினார்.
இறுதியில் அந்தப் பள்ளியே,
பெத்தூன்-குக்மேன் கல்லூரி ஆக உருவானது.
சிறையில் இருந்த கைதிகளுக்கும் கற்பித்தார்,
கல்வியாளர்களைப் பயிற்றுவித்தார்,
தன் வார்த்தைகளாலும் செயல்களாலும்,
அமைப்பு சார்ந்த இனவெறியை எதிர்த்துப் போராடினார்.
மேரி வெறுமனே "கற்பிக்க"வில்லை,
மக்களின் மனதை "எழுப்பினார்".
மாணவர்களை அரசு அலுவலகங்களுக்கு அழைத்துச் சென்று,
எப்படி விண்ணப்பங்கள் நிரப்புவது என்று கற்றுக் கொடுத்தார்,
தங்கள் சொந்த வரலாற்றைப் படிக்க வைத்தார்,
"இங்கேதான் என்னுடைய இடம்" என்று தைரியமாகச் சொல்லக் கற்றுக் கொடுத்தார்.
செனட்டர்களுடன் பேசினார்,
தேசத் தலைவர்களுடன் விவாதித்தார்,
அறிக்கைகள் எழுதினார்,
நாடு முழுவதும் தனது கருத்தைப் பரப்பினார்.
இறுதியில்,
அமெரிக்க அதிபர் பிராங்க்ளின் டி. ரூஸ்வெல்ட் அவர்களால்
"இன விவகாரங்களுக்கான அதிபரின் ஆலோசகர்" ஆக நியமிக்கப்பட்டார்.
மக்கள் அவரை "போராட்ட முன்னணிப் பெண்மணி" என்று அழைத்தார்கள்.
அது எந்த அதிகாரப்பூர்வ பட்டமும் அல்ல,
ஆனால் உண்மைதான்.
ரோசா பார்க்ஸ், மார்ட்டின் லூதர் கிங் ஜூனியர்
வரலாற்றில் தோன்றுவதற்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே,
அவர் வழியை உருவாக்கிக் கொண்டிருந்தார்.
அவர் நேரடியாக எழுதப் படிக்கக் கற்றுக் கொடுத்தவர்கள்
5,000-க்கும் மேற்பட்டவர்கள் என்று கூறப்படுகிறது.
ஆனால் அவர் "கற்றுக் கொடுத்து", "உற்சாகப்படுத்தி", "எழுச்சியூட்டிய" மக்கள் அனைவரையும் சேர்த்தால்,
அந்த எண்ணிக்கையை அளவிட முடியாது.
அவர் 1955-ல் காலமானார்.
அதே ஆண்டு, ஒரு தையல்காரர்,
பஸ்ஸில் வெள்ளையருக்கு தனது இடத்தை விட்டுக் கொடுக்க மறுத்தார்.
மேரி அந்த கணத்தைக் காணவில்லை.
ஆனால், அந்தச் செயலின் விதையை விதைத்தவள்,
திண்ணமாக அவள்தான்.
---
புத்தகத்தை கையில் எடுத்து, எழுந்து நின்ற ஒரு பெண்ணின் சக்தி,
எந்த தனிமைப்படுத்தும் சட்டத்தையும் விட வலிமை வாய்ந்தது...
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக